ΤΕΛΟΣ (λέμε τώρα)

Είμαι εδώ και πέντε λεπτά άκαπνη και έχω ήδη τα νεύρα μου.
Ο /ΠυρετόςΜεΡίγος/ με έβαλε και υπέγραψα το τελευταίο μου πακέτο.
Υπάρχουν πια και αποδείξεις. Επίτηδες με ανάγκασε για να έχει στοιχεία να με ξεφτιλίσει όταν το ξαναρχίσω. Αν το ξαναρχίσω. Ο /ΠυρετόςΜεΡίγος/ λέει θα αντέξω μια εβδομάδα.

Μία εβδομάδα? 7 μέρες?

Μπουχαχαχα

ΚΑΤΩ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ
ΖΗΤΩ Η ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ.

ps. Καληνύχτα,όνειρα γλυκά και άκαπνα

Κλαψ κλαψ Σνιφ σνιφ

Έκλαψα διότι, ύστερα από φιλότιμες προσπάθειες δύο ωρών, δεν βγήκε η πασιέντζα ούτε μια φόρα.
Έχασα, δηλαδή, δυο ώρες από την ζωή μου και την ευκαιρία να κάνω τουλάχιστον 6 τσιγάρα.
%!!!@*?!!!!


Θα καπνίζω στην Σβούρα απόψε...

Και τι? Απο αύριο τέλος το τσιγάρο?
και τι θα κάνω όταν θα νιώθω αμηχανία? ανυπομονησία? άγχος? χαρά? λύπη? όταν περιμένω το ποτό μου ? μετά το φαγητό? με τον καφέ? τσάι? νερό? χαμομήλι? Στις διαδρομές μέσα στο ταξί? στο διάλειμα τις μέρες που έχω μάθημα?

Ακόμα Καπνίζω

Παράταση μίας μέρας. Το αποφάσισα μόνη μου. Δίχως (πολλές) ενοχές.

Χθες δεν τα κατάφερα να γράψω, γιατί έτρωγα και κάπνιζα σαν να μην υπάρχει αύριο.
Σήμερα, περιμένοντας τα σουβλάκια μου και καπνίζοντας, καταλαβαίνω πως ζω την μέρα της μορμότας.

[ 2 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα]

ή αλλιώς 2 μέρες προ εθνικής εορτής
ή αλλιώς 2 μέρες πριν κόψω μια μεγάλη αγάπη, έναν έρωτα ετών, μία σχέση εμπιστοσύνης...το τσιγάρο.
Το Τσιγάρο. Το Τσιγάρο. Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα. Ξέρω από την αρχή πως η προσπάθεια είναι απέλπιδη αφού, έτσι κι αλλιώς, και μόνο  η σκέψη πονάει. Πρέπει όμως. Καπνίζω πολύ.Για να ειμαι ακριβής καπνίζω μανιωδώς και δίχως καμία ντροπή. Όταν κάποιος μου κάνει κάποια σχετική παρατήιηση γνέφω συγκαταβατικά με ένα ίχνος ενοχής,μα στην παραγματικότητα, δεν ντρέπομαι δράμι. Ούτε λίγο.
Οι τελευταίες μέρες είναι κάπως εφιαλτικές, το κεφάλι μου έχει γεμίσει καπνούς, σκέφτομαι διαρκώς το Τσιγάρο......

Θέλω να γράψω κι άλλα  μα νυστάζω...

Αύριο τελευταία μέρα που φουμάρω ...και σκοπεύω να τελειώσω έναν αναπτήρα!




 .