[ 2 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα]

ή αλλιώς 2 μέρες προ εθνικής εορτής
ή αλλιώς 2 μέρες πριν κόψω μια μεγάλη αγάπη, έναν έρωτα ετών, μία σχέση εμπιστοσύνης...το τσιγάρο.
Το Τσιγάρο. Το Τσιγάρο. Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα. Ξέρω από την αρχή πως η προσπάθεια είναι απέλπιδη αφού, έτσι κι αλλιώς, και μόνο  η σκέψη πονάει. Πρέπει όμως. Καπνίζω πολύ.Για να ειμαι ακριβής καπνίζω μανιωδώς και δίχως καμία ντροπή. Όταν κάποιος μου κάνει κάποια σχετική παρατήιηση γνέφω συγκαταβατικά με ένα ίχνος ενοχής,μα στην παραγματικότητα, δεν ντρέπομαι δράμι. Ούτε λίγο.
Οι τελευταίες μέρες είναι κάπως εφιαλτικές, το κεφάλι μου έχει γεμίσει καπνούς, σκέφτομαι διαρκώς το Τσιγάρο......

Θέλω να γράψω κι άλλα  μα νυστάζω...

Αύριο τελευταία μέρα που φουμάρω ...και σκοπεύω να τελειώσω έναν αναπτήρα!




 .